EXPRESSIONISME

Voor de Eerste Wereldoorlog (rond 1911) ontstond in Duitsland het Expressionisme.

Binnen deze kunstrichting werden de realistische kleuren losgelaten, en probeerde de kunstenaar het innerlijk gevoel tot uitdrukking te laten komen.

Er wordt ook nu nog in de expressionistische stijl gewerkt.

Er zijn ook aan het begin van de 21ste eeuw kunstenaars die zich expressionistisch noemen (KIJK MAAR NAAR HET SCHILDERIJ HIERBOVEN VAN NEO RAUCH)

Het Expressionisme (1905 tot 1940).

In het expressionisme tracht de kunstenaar zijn gevoelens, zijn ervaringen, voor de waarnemer uit te drukken door een zekere vervorming van de werkelijkheid.

Belangrijk is daarbij vooral dat: de gevoelswaarde (het onderbewuste) dat de kunstenaar ervaart naar aanleiding van het onderwerp, de boventoon voert.

Dit in tegenstelling tot het impressionisme waarbij vooral het laten zien van de werkelijkheid, zoals men die ervaart, voorop staat.

Zo vervaagt in het expressionisme de band met de werkelijkheid vaak, soms valt die zelfs helemaal weg. Hierdoor ontstaan nieuwe vormen.

Het expressionisme kent maar één wet: dat er geen wetten zijn, en dat die dan ook niet mogen opgelegd worden.

In latere tijden is het een verzamelnaam voor schilderijen die aan die criteria voldoen, onafhankelijk van deze stroming.

Het abstract expressionisme behoort ook tot het expressionisme

In de schilderkunst zijn de verschillende stromingen steeds nauw met elkaar verbonden en overlappen ze zelfs elkaar.

Die Brücke was een kortstondig beweging (stroming) in de beeldende kunst (1905-1913), gevormd door een groep expressionistische kunstenaars uit de Duitse stad Dresden

Die Brücke-kunstenaars wilden de essentie van het creatief vermogen direct en eerlijk in beeld brengen en aldus hun eigen emotie manifesteren.

Inspiratie daartoe zochten ze in het "gewone" leven, vooral in de natuur, in studies van het vrouwelijk naakt en in het stadsleven.

Les Fauves (Frans voor 'de wilden') schilderden in de stijl van het Fauvisme.

Binnen de schilderkunst kenmerkt het fauvisme zich door het gebruik van felle, nauwelijks gemengde kleuren. De stroming staat aan het begin van de moderne kunst en vond haar voortzetting in de schilderkunst van de 20e eeuw. Het hoogtepunt bereikte de stroming tussen 1898 en 1908

Tegenwoordig wordt de term "fauvisme" ook gebruikt om een bepaalde manier van schilderen aan te duiden.

Kenmerken van deze schilderwijze zijn:

• het gaat vooral om kleur en vorm
• dikwijls is sprake van het aanbrengen van ongemengde pigmenten
• kleurpatronen, versimpelen, vlakheid, intens en niet-natuurgetrouw in vormgeving.

.